Tulisane Nasrudin

Nalika si Dulah adhi-ragile Nasrudin Hoja arep bali nyang Surabaya marga wis mari kangene ambek kakange, dheweke terus weling ngene,
"Kang mbok ya sampeyan sepisan-sepisan nyempatna wektu kirim layang nggo aku ngono ta kang. Sak liyane nggo tamba-kangen ngiras pantes nggo kabar-kinabar kahananmu ambek mbakyu lan kabar kahanan ndesa kene ta kang !"
"Ya ya ya ... mbesuk tak sempetna nulis layang nggo kowe. Ning lha terus dikirim nang ngendi?"
"Ya na alamat omahku ta kang, Surabaya. Iku alamate wis tak titipna mbakyu."
"Wah nang Surabaya, adoh men, wegah aku Dul !?!"
"Lho piye ta kang, sampeyan gak perlu mangkat Surabaya dhewe, layange dikirim liwat kantor-pos ae. Piye ta sampeyan ki kang ?!?"
"Aku ya ngerti Dul .... ning masalahe ngene ... "
"Apa masalahe .... gak duwe dhuwik nggo tuku prangko ? Nya ki tak tinggali, iki cukup nggo ngirim 100 layang !"
"Duk iku masalahe ..... Masalahe, lek layange wis tekan nggonmu njuk sapa engko sing bakal macakake layangku. ?!?"
"Lha ya aku dhewe ta kang, kepriye ta iki, sampeyan kok tambah nganeh-anehi kang ?"
"Ah gak isa , kowe gak isa, gak ana sing isa. Ngene Dul tak andhani ya, sing isa maca layangku ya mung aku dhewe !"