Wis pirang-pirang ndina iki Nasrudin Hoja nggatekna solahe Lik Salim tanggane adu pager. Lik Salim ketok lek lagi buneg. Lek awan mung ngalor-ngidul ngetan-ngulon na latar kaya kewan klebu krangkeng. Dene lek wengi kerep thenguk-thenguk na ngemperan sambi nyawang mbulan, ngalamun, ketok nglangut atine.
Ing sawijining wengi, kadidene tangga sing guyub, Nasrudin marani Lik Salim mbok menawa isa melu-melu ngudhari ruwet-rentenge tanggane mau.
"Lik, Lik Salim, na apa ta Lik kok wis pirang-pirang ndina tak sawang awakmu ketok judheg. Apa kowe lagi lara, apa bar kapusan. Na apa ta Lik ?"
"A anu, gak ok Dhe, aku gak lara, aku gak bar kapusan. Anu'ok Dhe, bab liya !" ngono saure Lik Salimun kanthi swara angluh nrenyuhake.
"Njur na apa Lik, bojomu pa anakmu sing lagi lara ?"
"Gak ok Dhe, waras kabeh "
Banjur kanthi rada isin Lik Salim nerusna ujare,
"Anu Dhe, aku ki lak duwe sanggeman mbayar utang nyang Dhe Kasan, mang atus ewu suk tanggal nembelas iki. Kamangka nganti seprene aku gak ana dhuwik nggo nyaur. Lha kowe lak ngerti dhewe kepiye Dhe Kasan lek lagi ngamuk kae. Iku sing dadi pikiranku Dhe !"
Krungu tanggane sambat ngono mau, Nasrudin terus mbenakna sarunge, brabat minggat tanpa pepoyan ninggalke Lik Salim. Udakara sakjam-an Nasrudin ledhang-ledhang teka terus marani Lik Salim ambek celathu ngene,
"Wis beres Lik, ja susah maneh !"
"Beres piye ta Dhe, apa utangku mbok talangi dhisik ngono pa piye ?"
"Lha kok nalangi ki aku gableg dhuwik ka ngendi Lik !"
"Lha terus jelase piye Dhe ?".
"Aku mau marani Dhe Kasan, ngandhani lek wektu saiki kowe blas gak duwe dhuwit nggo nyaur utang, dadi ja diarep-arep isa nyaur. Wis saiki kana ndang turua, ja kakeyan mikir maneh. Saiki kareben Dhe Kasan sing kudu genti mikir !"
-
Ing sawijining wengi, kadidene tangga sing guyub, Nasrudin marani Lik Salim mbok menawa isa melu-melu ngudhari ruwet-rentenge tanggane mau.
"Lik, Lik Salim, na apa ta Lik kok wis pirang-pirang ndina tak sawang awakmu ketok judheg. Apa kowe lagi lara, apa bar kapusan. Na apa ta Lik ?"
"A anu, gak ok Dhe, aku gak lara, aku gak bar kapusan. Anu'ok Dhe, bab liya !" ngono saure Lik Salimun kanthi swara angluh nrenyuhake.
"Njur na apa Lik, bojomu pa anakmu sing lagi lara ?"
"Gak ok Dhe, waras kabeh "
Banjur kanthi rada isin Lik Salim nerusna ujare,
"Anu Dhe, aku ki lak duwe sanggeman mbayar utang nyang Dhe Kasan, mang atus ewu suk tanggal nembelas iki. Kamangka nganti seprene aku gak ana dhuwik nggo nyaur. Lha kowe lak ngerti dhewe kepiye Dhe Kasan lek lagi ngamuk kae. Iku sing dadi pikiranku Dhe !"
Krungu tanggane sambat ngono mau, Nasrudin terus mbenakna sarunge, brabat minggat tanpa pepoyan ninggalke Lik Salim. Udakara sakjam-an Nasrudin ledhang-ledhang teka terus marani Lik Salim ambek celathu ngene,
"Wis beres Lik, ja susah maneh !"
"Beres piye ta Dhe, apa utangku mbok talangi dhisik ngono pa piye ?"
"Lha kok nalangi ki aku gableg dhuwik ka ngendi Lik !"
"Lha terus jelase piye Dhe ?".
"Aku mau marani Dhe Kasan, ngandhani lek wektu saiki kowe blas gak duwe dhuwit nggo nyaur utang, dadi ja diarep-arep isa nyaur. Wis saiki kana ndang turua, ja kakeyan mikir maneh. Saiki kareben Dhe Kasan sing kudu genti mikir !"
-
No comments:
Post a Comment