Empan Papan

Nasrudin Hoja lagi mbenerke gendheng na wuwungan. Arepa gaweyan sepele nanging dadi ora gampang kanggone wong sing wis umur. Lagi sengkud-sengkude mbut gawe, Wak Dul tanggane bengok-bengok ka ngisor.
"Pak Dheeeee ...."
"La apa Dul kok celuk-celuk, lagi repot mbenerna gendheng !"
"Mudhuna sik ta, ana sing perlu banget ki !"
"Gak isa nunggu tah ?"
"Waaah kesuwen Dhe, penting byanget'ok !"

Kanthi kethekelan kangelan Nasrudin mudhun ka wuwungan marani tanggane mau.
"Ana urusan apa ta Dul ?"
Wak Dul marani Nasrudin terus mbisiki ngene :
"Anu Dhe, aku tak nyeblak sithik, limang ewu ae, arekku rewel njuk jajan !"
"Oooo ngono ta .... ya wis ayo melua aku munggah na wuwungan !" ngono saure Nasrudin.

Nasrudin munggah maneh na wuwungan ditutake ambek Wak Dul. Wak Dul ya rada krenggosan menek andha lha wong awake ya rada lemu. Tekan nduwur wuwungan Wak Dul terus celathu,
"Wis ndang Dhe kene dhuwike, selak dienteni arek !"

Nasrudin ngawe Wak Dul kon nyedhak lan njur mbisiki ngene,
"Sepurane ya Dul, aku gak duwe dhuwit !"

//