Nggon Sing Padhang

Ing sawijining wengi Nasrudin Hoja milang-miling na ngisor lampu penerangan pinggir ndalan. Ketoke lagi nggoleki barange sing tiba na kono.

Lik Salim tanggane adu pager nalika weruh Nasrudin lagi clingak-clinguk mau terus nyambangi ambek takon,
"Ana apa ta Dhe, ana barangmu sing ceblok pa ?"
"Ha'a Lik, aku kelangang kunci lemari."

Kadidene tangga cedhak tur ya wis kaya dulur dhewe Lik Salim banjur melu clilang-clileng nggoleki kuncine Nasrudin sing ilang mau. Nanging nganti sawetara wektu tetep ae kunci mau ora ketemu. Amarga wis dha kesel apa wis dha pasrah wong loro mau banjur leren, ndhodhok sambi rokokan na ngisor lampu dalan mau.

Sauntara mung meneng-menengan wae. Nanging marga Lik Salim wis apal ambek kelakuane tanggane siji iku, dheweke banjur takon marang Nasrudin ngene,
"Kosik Dhe, sepurane ya, jan-jane, tenane, apa kowe ki ya kelangan kunci na ngisor lampu kene ta Dhe ?"
"Hla ya ora Lik , kunciku mau tiba na latar mburi omah !", saure Nasrudin entheng ambek sedhal-sedhul rokokan.
"Anehe kowe iku Dhe, ilang na mburi omah 'ok digoleki na pinggir ndalan. Piye nalarmu Dhe!"
"Tak andhani Lik, kowe lak ngerti dhewe, na mburi omahku lak peteng banget. Kareben ra rekasa, mulane aku pilih nggoleki na nggon sing padhang !".

//